Ruben Mols maakt objecten en installaties die gaan over de relatie tussen de fysieke en digitale wereld, met name over de vraag hoe we als mens geconditioneerd worden door technologische apparaten. Zo bestaat recent werk van Ruben uit opslag- en verhuisdozen met afdankertjes uit onze jonge digitale cultuur: een uitvergrote houten Tamagotchi ,of oversized houten floppydisks. Op het werk Umwelt zien we het silhouet van een goudvis in een kom, regel voor regel opgebouwd uit zwarte leestekens tegen een witte achtergrond - zoals de plaatjes online gemaakt werden voordat er gifjes, of zelfs jpegs wa ..read more

Charlotte Dumas werd al vroeg in haar carrière bekend met haar intieme portretten van dieren, vaak honden of paarden, die zo zijn gefotografeerd dat hun unieke karaktertrekken te lezen zijn. Sinds 2012 is ze de dieren ook gaan filmen, bijvoorbeeld in een drieluik over wilde paardjes op het kleine Japanse eiland Yonaguni. Het zijn symbolische, tekstloze films waarin behalve de paarden ook kinderen te zien zijn, die zich op een vergelijkbare manier vanzelfsprekend gedragen ..read more

Juha van 't Zelfde werkt als DJ, docent, filmmaker en organisator met het idee van collectieve creativiteit. Bijvoorbeeld in het ontwerpen van clubavonden waarin iedereen volledig zichzelf kan zijn en bijdraagt aan een open sfeer, in workshops die draaien om de vraag hoe je de clubscene klimaatrechtvaardig kunt laten opereren, maar net zo makkelijk in een collage-documentaire waarin langere historische lijnen van collectieve creativiteit worden aangewezen: van zwarte jazzmusici in het Amsterdam van de jaren ‘20 uit de vorige eeuw, via ideeën en daden van de Dada beweging, CoBrA, en Provo’s, to ..read more

Lotte Werkema maakt fictieve hulpstukken, objecten die je op je lichaam zou kunnen dragen. Ze hebben iets weg van medische braces, maar hebben zo hun eigen functionaliteit: ze krommen je vingers zodat alleen de middelvinger fier overeind blijft staan, ze laten je op je tenen lopen of verbinden je been met dat van iemand anders, zodat je samen kunt lopen. Het gebruik van hulpstukken is niet vreemd in het leven van Lotte, want ze heeft zelf een fysieke beperking. Die inspireert haar kunst op meerdere manieren, bijvoorbeeld in performances waarin ze gekleed in oranje wegwerkerskleding een zebrapa ..read more

Matea Bakula manipuleert de materialen voor haar sculpturen zo dat ze een verrassende gedaante aannemen. Voor de hal van Het Utrechts Archief maakte ze een metershoge zuil die op het oog van marmer is, maar in feite bestaat uit papier maché van afgedankt papier, en daardoor ook nog eens door het zonlicht zal verkleuren. En voor Lustwarande in Tilburg bouwde ze een kolom met panelen waarop gebrande suiker en piepschuim samen een fascinerend oppervlak vormen, als een stroom lava die zich onder invloed van warmte en zon in beweging zet. Zo puzzelt Matea net zo lang met de eigenschappen van haar m ..read more

Arash Fakhim gebruikt a-typische methodes en materialen om tot een alternatief te komen voor het traditionele schilderij. Wegwerptasjes worden bijvoorbeeld vermengd met epoxy en pigmenten, als ondergrond voor een blauw- of zeefdruk. Ook fotografeerde Arash een enkele streek van een kwast en zette die om tot sticker, waarmee vervolgens iedere ondergrond tot ‘schilderij’ kan worden gemaakt. Een andere fascinerende reeks werken zijn de video’s waarin Arash een object probeert te worden: naakt en geschminkt als geel vaatdoekje, witte sportsok of het rood en oranje van de vlammen van een kampvuur ..read more

Anna de Vriend onderzoekt in haar werk machtsstructuren, in de eerste plaats vooral die tussen mensen - of beter gezegd menselijke dieren - en niet-menselijke dieren. Zo laat ze in een performance horen hoe de baas van een slachthuis denkt en praat over het vermoorden van kalveren zodat hun huid kan worden verwerkt tot 'mooie producten'. En met een andere performance probeert ze te achterhalen hoeveel autonomie dieren in dierentuinen hebben, na het zien van beelden van de ontsnapte gorilla Bokito - die op een dag maar hoefde te beslissen om over een klein watertje te springen om tussen de mens ..read more

Rob Sweere bouwt al zo’n dertig jaar grote installaties in de openbare ruimte. Het zijn objecten waar je in kunt liggen of zitten, en die vervolgens je aandacht vestigen op de omgeving. Maar Rob slaat met zijn werk een nieuwe weg in: in plaats van de jarenlange rompslomp van grote grote bouwwerken, richt hij zich voortaan op groepsbijeenkomsten waarbij mensen in stilte naar de lucht kijken, klank- en videowerken, en in het klein gebouwde fictieve landschappen die eenmaal gefotografeerd op ‘echte’, droomachtige landschappen lijken ..read more

Anne ten Ham weet indrukwekkende installaties te bouwen met minimale middelen: zonlicht, rook, een rimpeling op het water, of een spiegelend oppervlak. Zo legde ze een laag water van tien bij twintig meter in een kathedraal waardoor de immense hoogte tot het dak ook naar onderen werd weerspiegeld, of liet ze een sluiswachtershuisje aan een kanaal van binnenuit overstromen. Het zijn vaak subtiele ingrepen die je even met je ogen laten knipperen, en een esthetisch resultaat hebben ..read more

Heidi Linck vindt inspiratie in leegstaande gebouwen. Omdat hun oorspronkelijke functie wegvalt, ontstaat er ruimte voor nieuwe mogelijkheden. Ze maakt maquettes gebaseerd op die ruimtes en fotografeert ze, met als resultaat een afbeelding die het midden houdt tussen een echt bouwwerk, een theaterdecor, en een herinnering. Ook voor haar sculpturen in de openbare ruimte herschept ze vaak plekken die er niet meer zijn, zoals een ‘fopkathedraaltje’ dat alleen uit een buitengevel bestaat, of een Romeinse uitkijktoren die de vorm van een sieraad heeft gekregen ..read more