आपल्या आयुष्यातला सगळ्यात हळवा विषय म्हंजी आई              आईची जागा कायमचं आपल्या हृदयात असती पण आईइतकाच तुमच्या माझ्या हृदयातला एक हळवा कोपरा ती म्हंजी आपण जिथं जन्मलो वाढलो ती आपली मायभुमी म्हंजीच आपलं गाव....       आता गावाइशयी बोलायचं झालं की भरून येतं उंचच उंच डोंगुर हिरवीगार झाडी गावात आसलेलं लक्ष्मीआईचं आनं सावतामाळींच देऊळ ,पिकापाण्यानी सजलेली रानं, झुळझूळणारा वढा, सुखासमाधानानी ओसंडून वाह्यलेलं गावं आनं हाक मारसतवर मागं उभी राहणारी माझी जिवाभावाची माणसं, गावाचं नाव काढलं की  ..read more

     दोन जुनी लुगडी वायरच्या पिशवीत भरली,आनं पिशवी सायकलीला आडकवून हासऱ्या चेहऱ्यानं ती आण्णाच्या मागं चालू लागली.बघता बघता घर जवळ आलं.लेकीला बघून आयचा जीव हारकून गेला.कुठं ठिवू आनं कुठं नकू आसं तिला झालं.रखमा सासरचं समदं इसरून माहेरात रुळली.आयनं रोजगारातनं साठावलेलं चार पैसं काढून अण्णांच्या हातात दिलं.आण्णांनी बाजार आणला .लेक बाळांतपणाला आली म्हणून आयनं लाडू कानावलं केलं,तिला काय खाऊ वाटल ती समदं तिला खाऊ घातलं...महीना भरत आला आसला तरी तशी हालचाल दिसत नव्हती.         ..read more

        गावाचं कौतिक कुणाला नसतंय वं,गाव म्हणलं की आपुलकी गाव म्हणलं की प्रेम गाव म्हणलं की इसावा भल्या भल्या दुखण्यावचं औषध म्हजी गाव, आनं हो जीवाला शांती तर हितच मिळती ना आपल्या जीवातल्या मायेच्या माणसात नाय का? आवं घाव किती मोठा असुद्या मायभुमीत आल्यावर त्या घावावं मायभुमी आलवार फुंकर मारती मंग सगळं आगदी इसरुन जायाला हुतं.आनं म्हणूनच गावापसनं माणूस कामानिमत्तानं कितीही लांब राहीला तरी गाव इसरत नाय.वरचेवर  ..read more

..read more

..read more

..read more

..read more

..read more

..read more

..read more