Το ταξίδι στα χωριά της κοιλάδας του Νέστου , στη Θράκη, είναι πάντα γοητευτικό και απρόβλεπτο. Κοντά στη Σταυρούπολη και προς το χωριό Κομνηνά υπάρχει ένας εντυπωσιακά διατηρημένος μακεδονικός τάφος, από αυτούς τους κρυμμένους μέσα σε τύμβους από χώμα. Ένας τάφος με αλλιώτικες νεκρικές κλίνες. Χαρακτηρίζεται ως ο μεγαλύτερος και εντυπωσιακότερος μακεδονικός τάφος της Θράκης. Χρονολογείται μεταξύ 200-150 ..read more

Τα Τρίκαλα είναι μια πολύ ωραία πόλη με σημαντικά μνημεία και ωραίους ανθρώπους. Η παρακάτω ιστορία όμως δεν έχει σχέση με τα Τρίκαλα. Ο τίτλος ίσως σας ξενίσει βέβαια. Καταλαβαίνω. Ίσως σας πέφτει πολύ λόγιος, πολύ καθαρευουσιάνικος. Μην ανησυχείτε όμως η περίπτωση δεν είναι διόλου λόγια, σας διαβεβαιώ. Επίσης να διευκρινίσω στους βιαστικούς ότι ο κάλος του τίτλου είναι ο γνωστός που βγάζετε στο πόδι και ρίχνετε γαμοσταυρίδια όταν σας στενεύουν τα παπούτσια. Και δεν έχει σχέση με το αρχαίον κάλλος (τα δύο λάμδα…, ναι φυσικά). Και ξεκινώ… Η ιστορία συμβαίνει στο εύανδρο και ευκλεές νότιο Πήλιο ..read more

Όταν ο Ευάγγελος Αβέρωφ, σε κάποια επίσκεψή του στο ερειπωμένο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου στο Μέτσοβο, έξυσε με το σουγιά του το σοβά, εμφανίστηκε από κάτω η  αγιογραφία του Αγίου Νέστορα. Τότε κατάλαβε πως κάτω από τα ερείπια του μοναστηριού και τις μουτζούρες υπήρχαν αξιόλογες αγιογραφίες. Έτσι ξεκίνησε η αναστήλωση του μοναστηριού και ο καθαρισμός των ζωγραφικών έργων στις αρχές του 1960. Τη δεκαετία του 1950 ο Άγιος Νικόλαος ήταν βέβαια ένα θλιβερό ερείπιο. Βρίσκεται στην πλαγιά κάτω από τα σπίτια του Μετσόβου και είναι ένα  πολύ  γραφικό μοναστήρι. Μνημονεύεται από τον 13 ..read more

Ο τίτλος είναι του Διονύσιου Σολομού, από τον «Λάμπρο» του. Σαν σήμερα εννιά Φεβρουαρίου του 1857 πεθαίνει ο Σολομός και κάθε τέτοια ημέρα εκτός από τη μνήμη του τιμάμε και την ελληνική γλώσσα (η παγκόσμια ημέρα Ελληνικής γλώσσας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 9 Φεβρουαρίου). Για το blog thegreektraveller.com ..read more

Ταξιδεύοντας μαθαίνεις αρκετή λαογραφία. Να για παράδειγμα στη Γιάλοβα, πολύ κοντά στην εύανδρο Πύλο μπορείτε να μάθετε πολλά πράγματα σχετικά στο Λαογραφικό Μουσείο του Χωριού. Στεγάζεται σε μια παλιά αποθήκη πάνω στον κεντρικό δρόμο και είναι η προσωπική πλούσια συλλογή του θαλερού κυρ Κώστα Μπαλαφούτη ο οποίος για 50 περίπου χρόνια μαζεύει τα απομεινάρια του λαϊκού πολιτισμού της περιοχής. Το 80% των εκθεμάτων προέρχονται από την περιοχή της Γιάλοβας. Το μουσείο ξεκίνησε το 2006 ..read more

Χαζεύαμε το χιονισμένο Φαλακρό, καταχείμωνο. Στα ορεινά της Δράμας ο χειμώνας είναι ιδιαίτερα βαρύς. Κι εμείς είμαστε κάπου εκεί που σημειώνονται τα εν Ελλάδι ρεκόρ χαμηλών θερμοκρασιών, κοντά στο Νευροκόπι δηλαδή. Ήμασταν στο Παγονέρι και χαζεύαμε τη θέα στο Φαλακρό από την πλατεία του χωριού. Παγονέρι Τούτο το χωριό έξω από το Νευροκόπι, διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο του ωραιότερου στο νομό Δράμας. Δικαίως γιατί είναι έξοχο. Βρίσκεται σε υψόμετρο 670 και πήρε το όνομά του από το κρύο νερό που βγάζουν οι δύο βρύσες του – η Επάνω και η Κάτω. Το 1983 ..read more

Ήταν πάντα ένα παιχνίδι από το εργοστάσιό του. Κάθε Χριστούγεννα. Κάθε Πρωτοχρονιά. Θυμάμαι ένα πλαστικό τανκ. Θυμάμαι κάτι μεταλλικές κούρσες. Θυμάμαι ένα μεγάλο τρενάκι με πλαστικές ράγες, ήταν για χρόνια στο υπόγειο του πατρικού μου μέσα σε ένα παλιό σακβουαγιάζ. Όλα παιχνίδια από το εργοστάσιο του Ηλία. Ένα εργοστάσιο παιχνιδιών, στην Κοκκινιά. Κάποτε. Πότε? Τόσο παλιά που το έχει ξεχάσει κι ο χρόνος… Κι εγώ εδώ, να θυμάμαι τα παιχνίδια από το εργοστάσιό του που μας έφερνε ο μπαμπάς, σήμερα στην έρημη Χριστουγεννιάτικη ακτή του Κορινθιακού. Έρημη εντελώς. Ποιος να έρθει στη θάλασσα χρονιάρ ..read more

«Καθένας μπορεί να είναι ψαράς τον Μάιο» έγραφε ο Χέμινγουεϊ. Με παρόμοια βεβαιότητα  θα έγραφα κι εγώ πως «καθένας μπορεί να είναι φωτογράφος στα Μετέωρα».  ..read more

Ένας ταξιδιωτικός οδηγός για ένα άγνωστο χωριό και ένα απόγευμα μέσα στα έλατα, ήταν αρκετά για να με οδηγήσουν ξανά στον Όμηρο και στην Οδύσσεια. Είχα ήδη διαβάσει πως στο βουνό μπροστά μου, στον θρυλικό Ερύμανθο ζούσε ο Πάν και η Άρτεμις. Εκείνο το χειμωνιάτικο απόγευμα, λίγο έξω από την Άνω Βλασία, μυρίζοντας τα βρεγμένα έλατα που ρίχνουν το σκοτάδι τους στον φοβερό χωματόδρομο προς το Λιβάρτζι, διαβάζοντας τον Όμηρο, νόμισα πως είδα πάνω σ’ εκείνο το χιονισμένο βουνό κάτι από εκείνους τους αρχαίους θεούς, κάτι να κατεβαίνει τις πλαγιές με τόξα και βέλη και να κυνηγά αγριογούρουνα και ελάφι ..read more

Τα Βελανίδια είναι το πιο ωραίο χωριό του Καβομαλιά, γεμάτο με χαριτωμένα παλιά καπετανόσπιτα. Οι Βελανιδιώτες ψαράδες ταξίδευαν σε όλο το Αιγαίο και διέπρεψαν ιδιαίτερα στο ψάρεμα με τις ανεμότρατες. Υπήρξε εποχή που σχεδόν όλες οι μηχανότρατες ήταν Βελανιδιώτικες! Ήταν η χρυσή εποχή, τότε που οι Βελανιδιώτες ψάρευαν την Αφρική – και ειδικά τη Λιβύη. Οι Βελανιδιώτες δηλαδή ήταν διάσημοι ψαράδες και ναυτικοί. Όχι αστροναύτες. Μη βιάζεστε όμως… Στήρες από τους βυθούς του Καβομαλιά Η ιστορία μας μιλάει για δυο ψαράδες, όχι ντόπιους, Βελανδιώτες. Από την Αθήνα ήταν τα παιδιά.   ..read more